Każde DDa, jak każdy człowiek umie kochać … w taki sposób, w jaki zostało nauczone … kiedy patrzę na siebie, co dla mnie znaczyło okazywanie uczuć drugiej osobie, kiedy nie bylem świadomy, to dreszcze mnie przechodzą … wyuczono mnie, że uczucia wobec bliskiej osoby okazuje się poprzez niedostępność emocjonalną, wrzaski, rzucanie rzeczami, wyzwiska, obwinianie, bicie, picie z kolegami … taki miałem zaprogramowany obraz miłości do drugiej osoby i niestety takich relacji podświadomie poszukiwałem w dorosłym życiu … dziękuję mojej Sile Wyższej, że zobaczyłem te błędy, ale to był program w mojej głowie, który wymagał poprawy …
Pragnienie miłości, tej czułej, było tak wielkie w trakcie przemiany, że potrafiłem zatracić się dla kogoś, byle mnie tylko kochał … mialem potrzebę bycia kochanym, teraz widzę, że to bylo również niezdrowe, to czego ja potrzebuję, to nie być kochanym, a raczej kochać kogoś, siebie, naturę … bo to byla kolejna sztuczka, kolejny program, który mi wgrano w głowę: żeby być szczęśliwym, to muszę czuć się kochanym przez kogoś …
Pokochać siebie … Podstawa … Dbać o siebie, o swoje potrzeby codzienne …
Szczęście i życie przydarza się teraz …
Ale wydaje mi się, że potrafię kochać teraz ludzi … nigdy swoim kosztem …
