Potrzeb dziecka, nawet dosrosłego nie oszukasz. Zawsze będą wychodzić, u każdego człowieka w sposób indywidualny. Dlatego jest tyle problemów, bo kazdy inaczej reaguje na to co mu jest brak, na to co przeżył, na dane złe przeżycia, psychika człowieka jest na tyle złożona z ew trudnych sytuacjach radzi sobie po swojemu czasem w sposób taki, ze nienawidzimy siebie. Psychika jest na tyle logicznym organem, ze ona bardzo dobrze wie jak działac w danych sytuacjach. Ona też nie znosi trudnosci, ona też potrzebuje wszystkiego co dobre. Czasem psychika nawet poprzaz wielkie trudnosci uruchamia słynne mechanizmy obronne, które pomagają przezwyciezyc gorsze trudności. Człowiekowi moze się wydawać, z emechanizmy obronne są tragiczne, a one tylko chronią nas przed czymś z czym nie dawaliśmy rade sobie poradzić. Po prostu psychika nie da sobie zrobić krzywdy. Co prawda wpadamy w to i tamto jednak to tylko nasze reakcje na wydarzenia, kazdy ma swoje i każda psychika indywidualnie wchodzi w swoją role.
Eh ja sie powinnam chyba uciszyc. Kurcze czuje sie jak bym mówiła jak psychoterapeutka. Za dużo mam mądrości w sobie.:( Zastanawiam się czy powinnam to wyrażać, czy moja "mądrosć" jest zbytnia? Zatanawiam sie od jakiegoś czasu nad czy jak coś pisze tu na forum nie przekraczam jakiś granic.
