EndGame zapisz:
„Jakieś wieści? Jak się trzymasz?
Nie chcę naciskać, jakoś tak dziś myślałem o Twoim losie… w pozytywnym znaczeniu”
to miłe serio, dzięki…
Nie chciałam pisać bo tez nie do końca wiedziałam na czym stoję. U nas jest to też o tyle utrudnione ( w sensie komunikacja – rozmowa), że jednak mieszkamy w innych miastach, nie jest to może niebotyczna odległość ale jednak. Ja po wspomnianej kłótni pojechałam do domu, nie wiedziałam tak naprawdę co będzie.
Jego stanowisko jest takie, że kłótnia, a nawet coś powiedziane w złości nie oznacza od razu dla niego, że skreśla mnie i nasz związek i to tak naprawdę ja to tak odbieram – że jeśli się kłócimy to znaczy że już koniec. Powiedział, że jemu nadal zależy aczkolwiek widzi, że jestem nadwrażliwa i wiele przykrych scenariuszy tak naprawdę "pisze sobie sama". Emocje faktycznie opadły i porozmawialiśmy na spokojnie a on generalnie obrócił to wszystko w żart co się stało i powiedział, że lepiej właśnie tak niż ciągle wracać do tego i drążyć w tym " co już się stało". Widzę jednak, że jemu czasem ciężko w ogóle pojąć czym ja się przejmuje, bo on jest po prostu inny. Powiedział mi również, że czasem ma wrażenie, że ja wręcz dąże do przykrych sytuacji, tak jakbym "lubiła" się dręczyć, zasmucać. Czasem z drobnej sprawy potrafię rozdmuchać do dramatu – oczywiśccie w moim postrzeganiu.
Najgorsze jest to że ja to wszystko wiem i również doskonale to widzę, ale czasem działam z automatu, to jest poza mną a jednocześnie nade mną bo przejmuje władzę nad emocjami i słowami.
Staram się teraz wyciszyć, przemyśleć sobie, bardziej zastanawiam się nad tym co mówię. Generalnie on zna mój problem, teraz już naocznie widział jak to się objawia i wie raczej w co się "wpakował" ale jak on twierdzi jest dobrej myśli i wierzy, że da się coś z tym zrobić a jego usposobienie jego zdaniem powinno mi pomóc gdyż on nie zaognia, pyta ,rozmawia, przytula – nie zostawia mnie samej w takiej sytuacji. Czasem daje mi chwilę ochłonąć, wycofuje się… ale zawsze wraca i nie drąży już nawet jeśli przed chwilą było przykro. Stara się "iść dalej". Tego chciałabym się najbardziej nauczyć, ja po każdej sytuacji zamiast odpuścić wracam do niej, drążę, zadręczam. On wyraża złość, niezadowolenie ale po chwili umie normalnie porozmawiać – ja mam z tym problem bo nadal kiszę te emocje… Dzisiaj napisał mi smsa " Bądź sobą. Rozmawiaj ze mną i ufaj mi. Nie uciekaj…"
