Arek
Czasem mysle, ze wszystko jest nie tak.Wiaze się to z tym ze cale 18 letnie zycie mialam powtarzane ze jestem nic nie warta, bo to bo tamto.Nigdy nie uslyszalam w domu ze nie jestes idealna ale to nic nie przejmuj się (ale to pewnie jak kazdy z was) po prostu widze u siebie zachowania takie jak mial moj ojciec dlatego jestem potworem.bo nie umiem chyba kochac.to nie jest takie proste z moim podejciem do mezczyzn.widzialam wiele scen w moim zyciu to co wyprawial moj ojciec z moja matka zreszta rozne inne rzeczy ktore dotyczyly tez mnie…do tej pory nie moglam sobie poradzic ze strachem przed jakim kolwiek facetem oprocz mojego meza…kazdy facet to dla mnie zlo.Nie zrozum mnie zle to nie jest tak ze oceniam kazdego faceta ze jest zly ..po prostu sie boje .To tak jak bym miala dwie osobowosci.Jedna jest dobra, czula, wrazliwa, ambitna wyrozumiala,kochajaca dzieci, zwierzeta a druga strona jest zla, nie ufna, patrzaca na mezczyzn jak na zlo …Mam nerwice jak mam atak nie umiem nad soba zapanowac wtedy jestem potworem..choruje wiec mam tez hustawki nastroju…moja choroba mnie strasznie ogranicza.(inna nie nerwica). co tez mnie dobija.nie moge dac sobie rady z calym moim zyciem. Zabija mnie od srodka przeszlosc z ktora nie umiem zerwac.Chce to jakos naprawic umiec cieszyc sie zyciem smiac sie jak dziecko i umiec kochac ale czasem mysle ze na to nie zasluguje
