Gdzie sie podzialy moje wspomnienia?

[kosmita987]

#487392

Doszedłem do wniosku, że mój brak wspomnień z pierwszej części dzieciństwa wynika z tego, że wtedy można powiedzieć, że po prostu nie istniałem, istniał „ktoś inny” i to „on” przeżywał doświadczenia. Więc tak jakby nie były one moje.

„pierwszy ja” gwałtownie zmarł i na szybko powstałem ja.

Moje psychiczne kontinuum nie istniało w pierwszej połowie dzieciństwa, bo powstało w drugiej.

[Jakubek]

#487393

Koszmary  senne są często wspominane w tym dawnym wątku. Może tylko we śnie dziecko uwalniało swoje emocje. Przypomniały mi się moje nocne koszmary, budzenie się i sprawdzanie, czy ktoś nie chowa się pod łóżkiem albo za firanką, albo wzywanie mamy, żeby przyszła do mnie.

[rasputnik]

#487394

Też mam problem ze wspomnieniami z dzieciństwa, sprzed 6 roku życia niewiele pamiętam.
Za to pamiętam kilka swoich myśli. One były ugruntowane już w tamtym wieku.
Czułem wstyd. Wstydziłem się samego siebie. Tego że istnieję. Czułem się inny niż wszyscy, w tym gorszym sensie – że wszyscy inni zasługują na dobre rzeczy bo są po prostu lepsi, ja jestem jakiś wybrakowany i jesli coś złego mnie spotyka to dlatego że taki jestem.
Ale gdybym chciał dotrzeć do źródła tych myśli – nie potrafię. One już tam były gdy miałem 6-7 lat.
Nigdy tak naprawdę nie dałem sobie z tym rady, po prostu zeszło z biegiem lat na dalszy plan. Fobia społeczna która mnie dręczyła – też w końcu odpuściła, zelżała na tyle że mi nie przeszkadza.
Próbowałem na terapii złapać 'kontakt’ z tamtym sobą, dzieckiem – ale w końcu powiedziałem terapeutce że chyba za dużo lat już minęło, tamtego dziecka już nie ma…
Nie wiem co było naprawdę a co tylko wydaje mi się że było.

 

 

[Autor]

Wpisy