Dopadł mnie jakiś wirus. Mam parę niewyjaśnionych problemów, które próbowałam przemilczeć, a one teraz zaczynają wrzeszczeć. Uciekanie od obowiązków i ponoszenia konsekwencji to moja specjalność, a później to wszystko się nasila. Tylko teraz nie czuje bezsilności, wiem, że muszę temu stawić w końcu czoła bo niemożna uciekać w nieskończoność.Jutro pewnie dostanę konkretnego kopa po dupie za te wszystkie nierozwiązane problemy, ale jestem na to przygotowana, zawaliłam, ale to już było i myślę, że jest do naprawienia. Kiedyś pewnie siedziałabym w kącie i płakała, użalała się nad sobą co przyniosłoby więcej problemów ale teraz, teraz co prawda po omacku, ale próbuje to naprawić. W obliczu tego wszystkiego szykuje się na ciężkie jutro, ale widzę, że coś się zmienia. Nie chcę szaleć, czuje się fizycznie paskudnie więc krótka drzemka, a później trzeba się wziąć za naprawianie, czyli obowiązki. 🙂
