Ech mam czas taki, że dopadają mnie stany nienawiści do samej siebie. Nie bez powodu, sama do nich doprowadzam. I potem nienawidzę siebie za porażki życiowe, na własne życzenie, bo wynikają tylko i wyłącznie z mojej bierności. Kiedyś nie mogłam się znieść za to jak wyglądam czy jaki mam charakter, teraz za to, że jestem nieodpowiedzialna, dziecinna, nie radzę sobie totalnie z byciem dorosłą. Chyba zawsze muszę znaleźć sobie coś, co powoduje, że nie mogę spokojnie zasnąć czy spojrzeć w lustro. Nie wiem czemu jestem taka porąbana. Chyba lubię zadawać sobie ból. Teraz chrzanię sobie życie sama i nikt nie jest za to odpowiedzialny poza mną właśnie.
