Cześć FF:)
Ja właśnie ostatnio staram się nie liczyć, że to będzie „trafienie”. Próbuję nie obciążać znajomości rozbudowanymi oczekiwaniami (że skończy się w łóżku, zostaniemy parą, itp.). Po prostu czerpię przyjemność z obecności, z rozmowy, ze zwykłych okoliczności.
Nawet nie sądziłem, że udział w mityngach wyzwoli we mnie takie zadowolenie z przebywania wśród ludzi. Wchodzę tam w bardzo wiele interakcji, tak różnych od interakcji zawodowych, wśród których głównie ostatnio się obracam. Ta dziewczyna jest interesująca i trochę się zafiksowałem na niej, ale nie muszę zmierzać do czegoś więcej bez przekonania, nie muszę nadinterpretowywać gestów, spojrzeń, słów, bo najpewniej byłaby to mylna interpretacja. Mogę ją po prostu nieco cielęco uwielbiać:)) i nic z tym dalej nie robić. Od rozstania z K nikogo tak nie uwielbiałem, więc odświeżam w sobie w ten sposób cały szereg nieco przywiędłych emocji, a rozkwitną one być może w innym czasie i w stosunku do innej osoby.
Dlatego nie mam tutaj wielkiego lęku przed skrzywdzeniem, bo – całkiem świadomie i z rozwagą – nie angażuję się całym sobą w tę relację. Co w przeszłości często mi się zdarzało i nie było zdrowe.
