Zawsze szukałam aprobaty u swojej matki. Jej akceptacji, pochwały…
Najgorsze było dla mnie uświadomienie na terapii, że paradoksalnie nie ojciec-alkoholik, ale Ona-wyrządziła mi większą krzywdę. Nagle z podziwianej Kobiety-Bohaterki stała się kimś innym…
Nie chwaliła, nie wspierała, porównywała do innych-jej zdaniem lepszych, spychała w rolę swojego partnera życiowego, osoby doglądającej pijanego ojca, drugiej matki dla młodszego rodzeństwa…
Wciąż pracuję nad tym, żeby przestać patrzeć na to co Ona myśli, co mówi-żeby żyć swoim życiem, a nie takim które ma się Jej podobać.
Trudne to wszystko.
