„Może też jest tak, że jak doświadczysz więcej smutku niż radości, to nie ma się co dziwić. Może musi mnie spotkać więcej szczęścia, a wtedy poprzestawia się w główce…”
tak właśnie. mi dawniej też ciągle towarzyszył smutek. jednak doświadczywszy odrobinę szczęścia, takiego myślę, że prawdziwego, trochę jakby zmieniłam optykę widzenia. i częściej zauważam pozytywy, maleńkie radości, które każą mi wierzyć w to, że szczęście jest osiągalne, jest możliwe. trzeba czasem tylko wyciągnąć po nie rękę, nieco pomóc.
dobrzy ludzie w naszym życiu mają ogromny wpływ na nasze samopoczucie i postrzeganie świata. gdy jest ktoś, kto się interesuje, troszczy… człowiek wie, że nie jest sam, czuje się spokojniej i szczęśliwiej. tak po prostuB) (ech, kleniuchu 😛 )
